پاییز است...

در بهار جوانی همپای برگ های پاییزی،

کوچه ها را در می نوردم...

پاییز است اما، خبری از ابر و باران نیست!...

همچون شور جوانی من که به دست زمانه اسیر است و

نشانی از آن در من نیست...

پاییز است ، آری...

چه زود انسان ها از یاد هم می روند و

جای خالی آدم ها پر می شود...

چه زود از همه چیز خاطره می ماند و

در ذهن حک می شود...

افسوس، افسوس از عمری که پای دوست گذشت

سرانجام، فراموش و خاطره شدیم!...